Dag 2: donderdag 18 juli Girdwood - Seward

Nadat de auto gisteren voor ons net iets te veel kuren had en vanochtend wederom bijna niet wil starten, hebben we besloten om hem vandaag toch terug te brengen naar Hertz. Door onze Alaska ervaring weten we dat er naast Anchorage alleen een Hertz filiaal is in Fairbanks; we gaan dus 40 mijl terug naar Anchorage. Na enig bakkeleien wordt deze Buick omgeruild voor een midsize SUV, minder stil en minder luxe, maar wel vertrouwd na alle Jeeps die we al eerder gereden hebben. En een 4x4 aangedreven auto, wat onderweg nog best van pas kan komen met alle gravelroads.

Dus opnieuw verlaten we de luchthaven en gaan naar Seward wat het einddoel van vandaag is. Onderweg pikken we een paar caches op en genieten we waar mogelijk van het prachtige weer. Vorig jaar regende het dagenlang in deze regio, maar nu is het er prachtig zonnig met hier en daar een wolkje. Lekker om buiten te zijn en goed tegen de jetlag.

Onderweg lunchen we even bij een typische log-diner. Een leuk ouderwets restaurant in blokhut-stijl. Het jongetje de er werkt is weg van het Nederlands elftal waarbij hij feilloos weet uit te leggen dat Oranje de beste aanvallers heeft, maar niet de sterkste defensie. Hij wil dolgraag een keertje naar Nederland, maar eerst even werken in Alaska. Als we onze weg vervolgen lezen we in de Milepost dat er een plaats is waar je zalmen van dichtbij tegen de stroom in kunt zien zwemmen in de rivier. Als we er aankomen rijdt er net een stel weg op een motor dat ons aanraadt even te gaan kijken. Ze zijn er vol van.

We lopen de paar honderd meter door het bos naar het riviertje en daar aangekomen zien we prachtige rode zalmen in het heldere water zwemmen. Ze zwemen steeds een stukje tegen de stroom in, om zich daarna weer wat te laten afzakken en hun oefening opnieuw uit te voeren. Ze zwemmen in paartjes waardoor het lijkt alsof ze een paringsdansje uitvoeren en misschien is het dat ook wel. Het water is prachtig helder, dus de rode vissen zijn goed te zien in hun zwemoefeningen. Ze springen af en toe echt boven het water uit, het is volop genieten. Als we terugkomen bij de parkeerplaats komt er net een stel aan dat vanuit de auto eerst willen weten of het wel de moeite waard is om de auto uit te komen. Tja, wat zullen we er van zeggen?

Vlak voor Seward bezoeken we nogmaals de Exit Glacier, een prachtige, compacte en overzichtelijke gletsjer die we vorig jaar slechts even konden bezoeken vanwege de regen die toen de dag een beetje verwaterde. Vandaag ligt hij er zonovergoten bij. We ontmoeten vlak voor de gletsjer en ook daarna ook bij de gletsjer een stel veertigers uit de staat Mississippi dat eergisteren getrouwd is en waarvan de vrouwelijke helft binnen vijf minuten vertelt dat ze een pacemaker heeft, dus wat rustig aan de gletsjer moet beklimmen (bijna grap ik terug dat ik er ook een heb die Esmée heet). Typisch zo'n Amerikaanse ontmoeting waarbij je binnen no time van alles hoort over persoonlijke omstandigheden. We wandelen de heuvel op tot vlak bij de gletsjer waar een stevig windje staat dat over de gletsjer waait en je kleren doet wapperen. Het blijft een prachtig gezicht om zo'n immense ijsmassa te zien die door de filtering van licht blauw oplicht. Bij zon ziet de glacier er minder blauw uit, maar minstens zo imposant omdat hij de stralende zon trotseert. Onze slaapplaats is dezelfde die we vorig jaar gebruikten, maar dit keer hebben we een huisje op het terrein in plaats van een kamer in het hoofdgebouw. Ziet er allemaal goed uit en in de late middagzon nemen we een light-biertje op ons terras.

Daarna rijden we naar Seward voor een mini-event met wat andere cachers, een stel uit Virginia (met bijna 15000 caches), een stel uit Idoha en cachers uit Anchorage, die ook onze cache-vrienden uit die plaats blijken te kennen. Er is ook een stel dat niet cacht, maar dat met de mensen uit Virginia de volgende dag een cruise gaat maken in de Inside Passage. Het wordt een jolig event, waarbij volop gediscovered wordt en waarbij de verhalen over caches worden uitgewisseld. Er gaan wat TB's van hand tot hand afhankelijk van hun bestemming. We zien ook wat prachtige voorbeelden van figuur-caches die de mensen uit Idaho mede gelegd hebben, een in de vorm van een locomotief en een in de vorm van en straaljager. Wat cachers allemaal niet verzinnen om hun spel nog interessanter te maken. Na een biertje nemen wij afscheid omdat we graag nog even buiten zijn (tegen de jetlag) en nog wat caches willen zoeken. We krijgen twee pins als herinnering. Het is en blijft prachtig weer, met de zon op de bergen rondom Seward, waarbij het tot laat in de avond licht blijft. Echt totaal anders dan vorig jaar toen alles er druiliger en verlaten bij lag. Nu is iedereen - tenminste alle toeristen - nog buiten en in beweging. We eten nog een hapje in een ouderwetse diner, waar ze eerlijk en goed bereid voedsel serveren tegen een aantrekkelijk prijs (zeker in dit toeristendorp) en met een door alle personeel uitgestraalde gastvrijheid.

Als we daarna de route terug nemen naar onze auto poseert Esmée nog even in een hondenslee. We vinden ook nog een cache die vorig jaar voor ons nog verborgen bleef en komen onze cachers uit Virginia nogmaals tegen. Ze balen ervan dat ze een eenvoudige 1,1 cache (de meest simpele van alle) niet hebben kunnen vinden. Wij spotten nog een laatste cache in de bast van een boom en vertrekken dan naar naar onze slaapplek. Nog even de administratie bijwerken en even kijken hoe er morgen gereden moet worden, met op de achtergrond de sportuitslagen op tv, en dan onder de wol.
Reageer hier