Dag 6: maandag 22 juli 2013, Valdez - McCarthy

Vandaag belooft weer een prachtige dag te worden, de zon schijnt al vroeg. Na het ontbijt wordt er eerst even geskypt met het thuisfront. Daarna is het tijd voor het olieverversen. Bij dezelfde garage waar we vorig jaar de lekker band hebben laten maken, het voelt al een beetje vertrouwd. Precies om 9:00 uur is de eigenaar aanwezig. Of ik de olie en het oliefilter bij me heb? Nou nee, daar had ik niet op gerekend. Dus hij moet nog even op pad om de benodigde materialen te halen. Ondertussen sta ik bij de garage te wachten terwijl de olie inmiddels uit het motorblok loopt. Alles staat wagenwijd open terwijl er geen enkel personeelslid aanwezig is. Binnen 10 minuten is de eigenaar terug en dan is het karwei snel geklaard. Oliefilter eronder, nieuwe olie erin, even oliepeilen en klaar is Jos. Vijftig dollar, dat betalen we in Nederland al om de garage binnen te mogen rijden. En dan op pad naar McCarthy.

Als we het dorp uitrijden zien we twee bald eagles. Prachtig weer om te rijden en af en toe een cache op te pakken. De route over de bergen is schitterend met prachtige vergezichten. We kijken nog even bij de Worthington Glacier en het lijkt alsof de gletsjer korter is dan vorig jaar. Er lijkt ook meer smeltwater vanaf te komen, of denken we dat nu alleen maar?

Thuis nog eens de foto's en filmpje terugkijken. De rit is rustig, er is weinig verkeer en wat er rijdt, rijdt rustig. Prima dagje zo. We vinden nog wat caches die vorig jaar voor ons verborgen bleven, vandaag lijken we beter in vorm. Niet vergeten muggenspray te gebruiken anders hebben we binnenkort een bloedtransfusie nodig.

Maar ondanks de spray steekt de zoemende brigade er lustig op los. Bij Chitina bezoeken we het ranger station en we horen dat de weg er prima bij ligt, alleen het eerste stukje is gravel en steentjes, daarna wordt de weg vlak, bijna alsof hij geasfalteerd is. Hoewel bij de ingang van de weg staat dat het een een-rijstrook weg is, kunnen er bijna overal twee auto's naast elkaar rijden. De weg is lang en zoals de Lonely Planet meldt "het landschap kent weinig variatie", in gewoon Nederlands "is saai". Voor de route hoef je het niet te doen.

De eerste brug die we moeten passeren was vroeger een houten brug zonder leuningen, pas in 1988 zijn er vangrails geplaatst. Het moet toen beslist spannender zijn geweest om over de 117 meter hoger brug over de kloof van de Kuskulana rivier te rijden. Wrangell Saint Elias is het grootste nationale park van de USA, 53.000 km² groot, vier keer zo groot als bijvoorbeeld Yellowstone NP. Er verheffen zich 16 van de hoogste bergtoppen in de VS. Samen met het aansluitende Candese Kluane NP is dit het grootste aaneengesloten ecosysteem ter wereld. Er wonen beren, wolven, veelvraten, elanden, kariboes, Dall schapen en berggeiten. Een gebied dat je moet ontdekken. Er liggen twee oude mijnstadjes in het park, McCarthy en Kennecott. Vlak voor McCarthy ligt een brug waar je alleen te voet of met de fiets over mag. Je moet je auto buiten laten staan en en shuttle brengt je naar je verblijfplaats. Vlak voor de brug blijkt ons verblijf te liggen.

We krijgen een cabin met uitzicht op de Root gletsjer en we zien de gebouwen van de Kennecott mijn in de verte. 's Middags hebben ze nog wat bomen gerooid, waardoor het uitzicht vanaf ons terras adembenemend is. In de Kennecott rivier die grenst aan onze lodge drijven stukken ijs van de Kennecott gletsjer.

We gooien snel wat spulletjes in onze cabin en drinken een biertje op onze veranda, dat wil zeggen, we doen een poging maar worden weggejaagd door agressieve vliegen en muggen. Dan maar even op het balkon van de Lodge, daar staat net iets meer wind en daar blijven vliegen en muggen weg. We besluiten naar McCarthy te wandelen voor ons avondeten. We eten bij de the Golden saloon, het restaurant van de McCarthy Lodge. Wat ons betreft geen aanrader, want de Calzone van Esmée is niet gaar en als hij mee teruggenomen is blijkt dezelfde Calzone daarna alleen wat langer in de oven teruggeplaatst te zijn. Een bijzondere manier van doen. Ook het begrip medium blijkt bij de Angus burger van Jos ruim geïnterpreteerd te zijn, in Nederland heet zoiets goed doorbakken. Het bier is lekker, maar dat kan je overal krijgen. We wandelen terug naar ons huisje aan de rivier. Nog even de dag doornemen en dan slapen.
Reageer hier