Dag 23: donderdag 8 augustus 2013, Cantwell - Eagle River

Als we wakker worden merken we op de gang dat de meeste kamers in ons motel toch nog verhuurd waren. Blijkbaar zijn er nog wat gasten bijgekomen. We hoorden gisteren al dat het soms heel rustig is en dan ineens heel druk kan worden. Vroeger lag dit dorp aan de doorgaande weg, maar toen werd er besloten om de weg te moderniseren en te verleggen en daardoor is het dorp 3 mijl van de nieuwe weg komen te liggen. Reclame maken aan de snelweg is verboden, dus zal dit motel het moeten hebben van toevallige voorbijgangers, of mensen die de Lonely Planet lezen. We zetten wat koffie, eten een muffin en checken nog even de berichten; het internet bij het hoofdgebouw is prima. Het gezin uit Pennsylvania dat we in McCarthy hebben ontmoet sturen regelmatig berichtjes over het verloop van hun vakantie, nu hebben ze 50 kilo halibut gevangen. Het uitzicht mag er hier ook zijn, prachtige bergen als ontbijt. Als we buiten komen merken we dat het is afgekoeld. De muggen hebben er blijkbaar nog geen last van, dus gebruiken we onze dagelijkse portie Deet. We hebben inmiddels een concentratie van bijna 100%. Om te vergelijken, de Nederlandse producten hebben meestal iets van 7% of max 15%, daar red je het hier niet mee. We rijden met een rustig gangetje de Parks Hwy af richting Wasilla, de thuishaven van Sarah Palin. Palin was de eerste vrouwelijke gouverneur van Alaska en werd vooral bekend als running mate van John McCain in de race tegen Obama. Na de verloren verkiezingen trok Palin zich terug uit de politiek en werd verslaggever bij televisiezender FOX. Later werd ze beschuldigd van machtsmisbruik in een zaak tegen haar zwager, een Alaskan Trooper die ze liet ontslaan (in iedere familie is wel eens wat). Ze trok zich terug uit de politiek en het is onduidelijk wat er verder van haar geworden is, in ieder geval geen meldingen meer op het internet. De route is prachtig met bergen aan twee zijden en tussenin veel vlakke ruimte. De bergen zijn puntig, hoekig en scherp (als we ons goed herinneren een jong gebergte), de laaggelegen delen bevatten ontelbare meertjes, stroompjes en kreken. En natuurlijk veel geocaches. Onderweg zien we op veel plaatsen mensen in de riviertjes staan om op zalm te vissen. In een van die riviertjes ligt een grote rode zalm tussen al zijn grijze (ze noemen ze Silvers maar het is King Salmon) soortgenoten. Hij is zeker een meter lang tussen alle andere zalmen van pakweg 30 tot 50 cm. Je snapt bijna niet dat mensen staan te vissen, één groot schepnet en je hebt er genoeg voor de komende maanden. Het zal vast niet mogen. Op de snelweg komen we voortdurend bussen tegen van de cruise-maatschappij Princess, heeft niets met het Nederlandse witgoed-merk uit Breda te maken. We kennen Princess van de grote cruiseschepen in de havens van Skagway en Juneau. Er is blijkbaar een combi "cruise and see Alaska", we zagen de bussen ook al in grote getale bij Denali. Wij hebben altijd een beetje moeite met dit type massatoerisme, maar ieder het zijne. Natuurlijk wordt er aan de weg gewerkt. Bij een van de stops mogen we een half uurtje wachten. En dan praat iedereen met elkaar. Wij praten even met onze "achterburen" uit Zhengzhou, die een sabbatical hebben om een jaartje onderzoek te doen in de US. Supply chain management is zijn vakgebied. Altijd leuk om even kennis te maken met volslagen onbekenden, zo kom je een half uurtje makkelijk door. Onderweg komen we langs een bijzonder tentje, Wal*Mike. Een uitdragerij die je doorgaans in een van die Amerikaanse programma's ziet waarin een paar gisse jongens geld maken uit de rotzooi die ze bij anderen meenemen. Hier is de eigenaar zelf zo'n gisse jongen en de prijzen van alle junk zijn exceptioneel. Als lunch hebben we een broodje bij Subways, altijd lekker en in de US altijd zo lekker vol belegd met sla, spinazieblaadjes, tomaten, rode ui, pickels, zwarte olijven en banana pepper. Smullen! Dus als je nog geen idee hebt wat je wilt eten, ze zitten tegenwoordig overal in Nederland, zelfs in Etten-Leur. We slaan Talkeetna dit jaar over. Hoewel het dorp vorig jaar een leuke indruk achterliet vinden we het voor nu ver omrijden, kost ons bijna een uur extra heen en weer rijden. Dus op naar Wasilla. Wasilla blijkt totaal anders dan we gedacht hebben. Wij hadden voorstellingen van een grote bruisende voorstad omdat er o.a. de grootste Walmart van Alaska is gevestigd, maar de hoofdstraat is nauwelijks een halve kilometer lang en heeft weinig aantrekkelijks. Er is natuurlijk het visitor center en het postkantoor, maar geen leuke of aantrekkelijke winkels of bezienswaardigheden. Alle winkels liggen langs de doorgaande weg, zoals bij veel Amerikaanse steden. We zijn een beetje teleurgesteld. We rijden door naar Eagle River waar we zullen proberen een bedje te vinden. We vinden een bedje bij de Eagle River Motel, waar we gelijk een vakantiewasje doen. Alles weer schoon, droog en fris ruikend; dat voorkomt een onaangenaam luchtje als je thuis, na de reis, je koffer open doet. We eten bij een tentje dat er buiten niet uitziet, maar binnen een groot en schoon Aziatisch fusion restaurant herbergt, Japans, Chinees en Thais. Ze koken heerlijk en met een goed gevuld buikje gaan we bij ons motel de was uit de droger halen. Morgen richting Anchorage waar we aan het eind van de dag hebben afgesproken met Robert en Patti. Het ineternet is weer goed, dus snel wat foto's bij verslagen geplaatst tot aan Juneau.