Dag 7: Dinsdag 23 juli 2013 McCarthy & Kennicott

Met een prachtige zon op de Root gletsjer worden we wakker in McCarthy. Naast ons blijkt er nog een andere familie in de cabines te logeren, een vader, moeder, zoon en schoondochter uit Pennsylvania. Vader en moeder zijn vroegtijdig gepensioneerd (dat kan al bij 35 jaar overheidsdienst) en zoon en schoondochter zitten "in between jobs", maar gaan werken in Colorado. Ze hebben dus maanden de tijd om rond te reizen. Van moeder krijgen we een visitekaartje waarop staat dat ze independent marketing consultant is. We worden uitgenodigd om een keer te komen logeren als we in de buurt zijn. Na alle vakanties in de USA hebben we op deze manier al veel kaartjes gekregen. Misschien moeten we toch eens al die adresjes langs ;-)

Na het ontbijt gaan we eerst McCarthy verkennen, maar veel meer gebouwen dan die we gisteren gezien hadden, zijn er niet. We weten nu wel waar de general store is die ook wat levensmiddelen verkoopt, naast huishoudelijke artikelen en gereedschap. Daar komen we een Nederlander tegen die de weg naar McCarthy is komen vliegen. Hij had gehoord de de weg er naar toe zo onbegaanbaar was, dus hij had geen risico genomen en had een vliegtuig genomen. Tja in Alaska is het vliegtuig nemen toch iets gebruikelijker dan bij ons in Nederland.

We informeren bij een toeristenwinkel, die ook de bustickets naar Kennicott verkoopt, naar de mogelijkheden van vertier in de omgeving. Een hike naar de glacier voor $75 p.p.wordt aanbevolen. Maar we hebben inmiddels van onze huisgenoten gehoord dat je zelf naar de gletsjer toe moet lopen en dan heel even het ijs op mag. Als we dan toch moeten lopen dan doen we dat net zo lief op eigen gelegenheid en dus wandelen wij de 3 km enkele reis samen op het gemak.

Het pad kronkelt wat langs de bergen en met wat stijgen en dalen is het toch een stevige wandeling in de zon. Bij de gletsjer is het koel en er staat een flink windje. Het is bijzonder om te zien de een deel van de gletsjer onder een laag puin is bedekt, waar wij naar toe zijn gelopen is de gletsjer weer herkenbaar als ijs, aan de kant nog een grijs maar verderop wit.

De teen van de gletsjer (wij spreken van voet, maar Amerikanen van teen) ligt bijna bij onze lodge. Onderweg komen we veel jongeren tegen met volle bepakking, een zomerkamp. Ze kamperen vlak bij de gletsjer en maken een tocht door het hele park. Een flinke tocht met al je spulletjes op je rug.

Blij dat wij dat niet hoeven te doen. Kennicott is een oude mijnplaats waar koper werd gewonnen. Er staat het hoogste houten gebouw ter wereld met 14 verdiepingen, de oude mijnfabriek en de aangebouwde kantoren van de aannemers en onderaannemers. Het staat er sinds 1908 toen het mijnbouwbedrijf begon en raakte in verval nadat de koperwinning werd gestopt. Tegenwoordig probeert men de vervallen gebouwen weer in de oorspronkelijke staat te herstellen, waarbij de vraag is wat oorspronkelijk is, want de gebouwen worden met de huidige bouwtechnieken herbouwd. In Kennicott staat een oude bus die nu dienst doet als pizzabakkerij waar je je pizza op maat gemaakt krijgt. Vijf maten en allerhande beleg. Een welverdiende lekkernij na al het wandelen in de zon. Daarna gaan we terug met de shuttle naar MaCarthy waar we voor morgen een vliegtocht over de gletsjers reserveren. We hebben gehoord dat de 70 minuten toch meer dan de moeite waard is. Je vliegt dan over 13 gletsjers en het uitzicht vanuit de lucht schijnt adembenemend te zijn. We verheugen ons erop.

Bij de kruidenier kijken we nog even voor eieren en spek, maar de eieren gaan alleen per dozijn en het spek alleen in grootverpakkingen en met nog maar twee overnachtingen in onze cabin met keuken, te gaan is dat net iets te veel van het goede.

We stoppen nog even bij de Patato, waarvan we gehoord hebben dat je er lekker kunt snacken en allerlei soorten koffie kunt kopen. We proberen een portie friet met rozemarijn en knoflook en concluderen dat dit smaakje het in Nederland ook best goed zou doen. De espressomachine is kapot dus voor ons helaas geen lekker bakkie koffie.

Als we bij de lodge komen zien we dat twee mannen vlees staan te snijden en we vermoeden dat er een barbecue gaat plaatsvinden. De eigenaar vraagt of we beer lusten. Geen idee: wij hebben nog nooit beer gegeten. We mogen het vanavond proberen, want de mannen hebben vandaag bij het werk een beer geschoten. Geen grote, maar toch een beer.

Misschien toch maar even aanschuiven bij de BBQ? 's Avonds schuiven we inderdaad aan bij de Bear-BQ. Beer is niet geweldig lekker, maar het is zeker ook niet vies. Hoe langer we er zitten hoe meer mensen op de barbecue afkomen. We wisten niet dat er nog zoveel leven in dit dorp was, maar er is wat rond gebeld en nu weet iedereen van de barbecue af en iedereen wil wel beer proeven.

De meesten nemen nog iets te eten of te drinken mee. Dus is er plots ook verse zalm en pasta salade. Gelukkig hebben wij ook nog wel wat whiskey en cola om toe te voegen aan al het lekkers. Ineens verschijnen er ook een meisje en een jongen met een banjo en een gitaar en ondertussen is het kampvuur aangestoken. Al met al wordt het een heel gezellig feestje tot in de kleine uurtjes. Wat een onvergetelijke ervaring! Slapen is daarna niet echt een probleem.
Reageer hier