Nog steeds vroeg wakker en de donkere hemel wijst op regen. Vandaag 60% kans op regen en voor dat we een half uur verder zijn komt het volop uit de hemel naar beneden. We genieten van het ontbijt en werken de website bij, we hebben vandaag redelijk goed internet. Dus verslagen erbij en foto's uitgezocht. Geeft het gevoel weer een beetje bij te zijn. De komende dagen in Valdez zal de blog wel netjes bijgewerkt blijven, daarna wordt het dagenlang de bush, dus we zullen het dan even zonder internet moeten stellen en onze volgers dus zonder verhalen.
Ook even skypen met het thuisfront, want ook dat soort verworvenheden maakt reizen makkelijker, als er tenminste internet is. Daarna op weg naar de garage.
De regen is inmiddels gestopt maar het blijft wel erg mistig en het wordt de rest van de dag weer langzaamaan zonnig. De garages zijn op zaterdag gesloten en ze hebben echt geen trek in een olieverversingsklusje (mooi woord voor scrabble). Maandag zijn we de eerste. Bij beide garages verzekeren ze ons dat we makkelijk de hele vakantie door kunnen, maar je voelt je toch niet lekker met zo'n jengelende melding in je scherm. Eentje kijkt even naar het oliepijl en daarmee moeten we het doen.
Dan maar wat caches gezocht. We doen vandaag onze eerste Amerikaanse multi, 4,5/1,5. Het blijkt vooral moeilijk om de goede route te vinden, de cache zelf is niet zo'n probleem, hoewel anderen daar anders over rapporteren. Vandaag ook tijd voor revanche, caches die we vorig jaar niet vonden. Sommigen blijken nu kinderlijk eenvoudig. Waren we vorig jaar zo dom of zijn we nu zo slim?, vragen we ons zoals Louis van Gaal af. Een enkele blijft ook dit jaar voor ons verborgen. We beginnen een beetje te begrijpen hoe Amerikanen cachen, rekening houdend met hevige sneeuw in de winter en veel meer natuurlijke verstopplaatsen.
Geleidelijk trekt de mist op boven de bergen en de zee en dat geeft op veel plekken mooie plaatjes. Het lijkt erop dat het toch nog een mooie dag zal gaan worden.
We informeren in het dorp naar mogelijkheden om te vissen. We blijken ons een beetje vergist te hebben in die bezigheid. Dachten wij nog dat het gewoon een gezellig boottripje is waarbij je een hengeltje uitgooit en wat eet en drinkt, dat blijkt niet het geval. Het is een serieuze bezigheid, met dito prijskaartje. $ 250 per persoon is het minimum, daar komt nog $ 30 voor een vergunning bij en eten en drinken aan boord is voor eigen rekening. Verder mag je als buitenlander slechts drie vissen vangen. Een heilbot-tochtje is nog een stuk duurder.
Vissen aan de haven kan, mits je een hengel hebt en een permit koopt. En aas natuurlijk. Onze aanvankelijke, mogelijk wat naïeve, verwachtingen over een beetje vissen vervliegen als sneeuw voor de zon.
We zoeken nog wat caches en na de laatste, waarbij Jos bij laag water over de spekgladde rotsen aan de waterkant moet klimmen vinden we het welletjes. Tijd voor een biertje in de zon op het terras. Valdez is mogelijk een van de weinige plaatsen in de US waar je op terras bier mag drinken, of wijn. We hebben onmiddellijk aanspraak van een groep jonge mannen die uitgelaten het weekend beginnen te vieren. Ze werken 6 dagen en zijn net aan hun korte weekend begonnen. Ook nu weer een jongen die connecties heeft met Nederland, hij groeide op in een Nederlandse kerkelijke gemeenschap in San Diego, California. Gisteren ontmoetten we een man wiens vrouw van Nederlandse origine was. Het houdt hier niet op met die Hollandse connectie...
Bij het hotel zoeken we nog even de zon op.
We wandelen nog even door het dorp, kopen nog even chips bij de Safeways en belanden daarna bij Ernestos, een Mexicaans restaurant naast ons hotel dat ook in de Lonely Planet wordt besproken.
Esmée kiest iets traditioneels en Jos gaat voor de special, een combinatie van Halibut met garnalen in Mexicaanse stijl en speciaal biertje met een scheutje bloody Mary. De smaak van onze beide gerechten is goed, de opmaak van de bordjes netjes, alleen is alles net een beetje over cooked en dat is jammer van zulke leuke gerechtjes, zoals chef Kranenborg zou zeggen.
Reageer hier
