Allereerst nog een een reactie van de editor op het verslag van gisteren ;-). Jos komt wel heel braaf over met zijn “we mogen van de verhuurder niet naar de Arctic Circle dus doen we dat niet” maar niemand is natuurlijk vergeten hoe wij een paar jaar terug om Little Finland in Nevada te bezoeken een paar uur bij 40 graden celcius over enorme gravelroads en door de wash hebben gereden om een rotsformatie (zie HIER)te bewonderen.Volkomen onverantwoord zo samen op een weg waar in weken niemand langskomt, zonder satelliettelefoon en met een huurauto! Dus nu opeens niet naar de Arctic gaan omdat het wegdek hiermee vergeleken een glad tapijtje is waar je van de verhuurder niet mag komen? Wie gelooft dat?
Eerlijk is eerlijk, de lekke band van vorig jaar op de Top-Of-The-World-Highway (waar je eveneens niet met de huurauto mag komen) zijn we nog niet vergeten en dat in combinatie met het verliezen van wat wilde haren en het feit dat we een jaartje ouder en wijzer zijn geworden is de echte reden. We bezoeken de Noordkaap wel een keer, makkelijker te bereiken en dan ben je niet bij 66 graden noorderbreedte, maar 71 graden.
We trakteren onszelf vandaag op uitslapen tot half 9, want vakantie houden in Alaska is vermoeiend. Vroeg op, actief bezig zijn (zelfs op een autodag zijn we met caches zoeken zo’n 5 km aan de wandel) en laat slapen. We zien er dan ook niet echt uit of we al 3 weken vrij zijn, maar eerder dat we hard aan vakantie toe zijn. De Billy Goat shoes van Esmée bevallen goed en Jos wil ook nog wel een paar, dus gaan we eerst nog even shoppen in Fairbanks. Er zijn vast wel wat klimmetjes over stenen en kleine rotsen vandaag, dus kan hij ze meteen uitproberen. Het is al in de middag als we de Park Highway opgaan om via Nenana en Denali N.P. naar Cantwell te gaan.
Nenana is een klein dorpje dat zijn bestaansrecht vooral te danken lijkt te hebben aan de Ice Classic. In heel Alaska is het einde van de winter een belangrijk moment maar in Nenana hebben ze er een weddenschap aan verbonden. De bedoeling is dat je voorspelt wanneer het ijs in de Tanana river breekt, degene die het het beste voorspelt wint het prijzengeld dat dit jaar boven de $300.000 was. In heel Alaska kun je aan deze weddenschap meedoen. We willen bij de Roadhouse net buiten Nenana lunchen maar om de een of andere reden is het gesloten. Op deze verlaten weg hebben we gelukt want er is nog een lodge die food serveert. Het is een bijzonder tentje en omdat wij natuurlijk helemaal niet willen roddelen over wie en wat we daar binnen allemaal zagen houden we het erbij dat we onze ogen uitkeken en lekker hebben gegeten. We komen dichter bij Denali N.P. en omdat het park ons vorig jaar niet echt kon overtuigen gaan we niet nog eens het park binnen. We zijn we het er wel over eens dat de omgeving hier echt schitterend is. Het gebergte is veel jonger en dichter bij de weg. We hebben weer eens niets te klagen, zeker niet als we ook nog eens wat caches langs de weg vinden waaronder een First To Find. De cache is 2 jaar geleden neergelegd, recent gepubliceerd, en wij zijn de eerste die hem vinden: Yippieajee ! We zullen maar niet vertellen dat we vorig jaar op nog geen 80 meter van de cache hebben gegeten en toen van het bestaan van de cache niet af wisten.
We rijden door tot Cantwell en moeten dan op zoek naar een slaapplaats. We komen uit bij de Cantwell Lodge waar volgens de Lonely Planet het van het humeur van de eigenaar afhangt of er wel of geen kamer vrij is. Er is niet echt veel keus dus we gokken het er op. En zowaar is er vandaag een kamer voor ons. De gang doet het meeste denken aan een barak waarbij je je werkelijk afvraagt waar je beland bent (golfplaten aan de muur, sommige stukken wand onbewerkte gipsplaat, gaten in het plafond waardoor nog isolatiemateriaal zichtbaar is), maar als we eenmaal de deur naar de kamer geopend hebben, zien we een goede schone kamer met een fraai uitzicht. Wederom hebben wij hier niets te klagen. We drinken een biertje in de main building - we zitten midden in de negorij maar ze hebben hier een full licenced bar - en plakken gelijk nog wat foto’s in ons verslag. Twee dagen erbij kost toch nog snel meer dan een uur, maar ze staan erbij (voor de liefhebbers Gelennallen -Tok en Tok - Whitehorse) en we hebben ook het berenfilmpje van Esmée in Juneau in het verslag kunnen plakken (voor de donateurs van het WNF). We nemen ons nu echt voor om nu eens op tijd in bed te liggen: moet lukken zonder TV op de kamer.
Reageer hier
