Een van de toeristische attracties in Juneau is het kabelbaantje naar Mount Roberts. Iedereen die naar Juneau gaat wil tenminste van het uitzicht genieten vanaf Mount Roberts. De kabelbaan brengt je in 3 minuten 600 meter omhoog.
Er is ook een andere manier: de hele weg omhoog lopen via een pad in het bos van ongeveer 3 mijlen. De opgang is volgens de Lonely Planet bij sixt avenue. We wandelen erheen en bij het begin van de trail staat een bord dat er een makkelijkere manier is om dit pad te beginnen. Hoewel de ene buurtbewoner zegt dat we moeten oppassen voor beren, vindt de andere dat we best hier omhoog kunnen klimmen. "You won't die" is haar nuchtere commentaar, waarna ze geruststellend toevoegt dat het pad makkelijker wordt als je het eerste stijle klimmetje gedaan hebt. We wagen het er op en gaan niet voor de makkelijke weg. De buurtbewoonster heeft gelijk, het eerste klimmetje is stijl en smal, maar daarna komen we op het "officiële" pad, dat breder en toegankelijker is. Het is een mooie trail in het bos. De tijd die er voor staat is tussen de anderhalf en twee uur. We hoeven niet te haasten om er binnen vijf kwartier te zijn. Onderweg komen we weinig mensen tegen. De eersten zijn twee mannen die het pad oprennen, de anderen een groep waarvan de oudste die dag 82 wordt; ze halen ons in alsof we slenteren. We komen net na dit groepje aan bij de top, waar ook het kabelbaanstation is. Ze vinden het een hele prestatie van ons dat we helemaal naar boven zijn gelopen als ze horen dat we uit Nederland komen, ze weten dat daar alleen maar vlak land is. Daardoor voel je je net een beetje minder ongemakkelijk, als je net door een 82-jarige bent ingehaald.
Als we aankomen bij de top is het eerste dat we horen feestmuziek, alsof je bij een ski-hut aankomt. De meesten zijn natuurlijk met de kabelbaan aangekomen en die komen vooral voor een foto van Juneau vanuit dit uitzichtpunt, de toeristen-shop en het restaurant. En voor de bald eagle die daar in de opvang zit, aangeschoten en grotendeels blind.
In het visitor centre vinden we beschrijvingen van enkele trails rondom de top van Mount Robert. We lopen er een van naar een 200 meter hoger gelegen punt. Een fantastisch uitzichtpunt over Juneau en omgeving. Ondanks onze hoogtevrees een fantastische ervaring en natuurlijk is er iemand die wel een foto van ons samen wil nemen op dat punt.
We besluiten ook de weg naar de beneden te wandelen en een uur later staan we beneden. 's Morgens was het nog koel tussen de bomen toen we naar boven klommen, als we teruglopen is het inmiddels veel warmer geworden en de zon valt ook meer op ons pad. Zweten we 's morgens van de inspanningen van de klim, 's middags van de warmte van de zon.
We lopen even langs ons hotel voor een droog shirt en lopen dan naar het grondstation van de kabelbaan. We gaan ook nog even een cache loggen die bij het visitor center ligt. Je moet binnenlopen en zeggen:"Juneau city of gold, show me your treasures". Als we binnenlopen en we de tekst willen oplezen van de iPhone, zegt de medewerker, "ik weet wat je gaat zeggen, maar zeg het toch maar". We krijgen de box met goodies. Echt een cache voor een favorietje. We lopen langs een van de vele juweliers en Jos moet natuurlijk even naar de horloges kijken. Citizen Eco Drive trekt de aandacht, horloges die werken op zonlicht en die via bluetooth te verbinden zijn met iPhone. Even praten met de verkoper die op Curaçao heeft gewoond levert 40% korting op. In de winkel zijn ze, net als bij het vistor center, helemaal verbaasd dat we niet op een cruise-schip zitten, maar independent travelers zijn. Het levert ons een aparte status op.
We besluiten even een biertje te drinken bij een kroeg om de hoek bij ons hotel, waarbij weliswaar geen terras hebben, maar de pui aan twee kanten van de deur geopend hebben, waardoor je vanuit de kroeg toch het terrasgevoel krijgt. In het hotel is de kamer niet opgeruimd, dus maken we daar toch maar even een opmerking over. Tja, de schoonmakers zijn naar huis. Enige aandringen levert in ieder geval schone handdoeken op. De Roemeense jongen bij de receptie, waarmee we eerder kennis maakten, durft de confrontatie met die twee vriendelijke, maar besliste Hollanders, niet echt aan.
We besluiten te eten bij een van de aanbevelingen uit de Reisgids, maar als we daar aankomen blijkt het restaurant gesloten. Iets dat we al eerder tegenkwamen. Een tweede keus is uit de lonely planet, Douglas Cafe in Douglas, een deelgemeente van Juneau. Dit restaurant is al 10 jaar het beste burger-restaurant van Juneau. Als we binnenkomen zit er bijna niemand, maar na een half uurtje zit de tent vol. Of ze de beste burgers hebben? Esmée is niet overtuigd. Jos heeft een voorgerecht met inktvis in limoen en tomatensaus, mooie grote repen inktvis in een heerlijk sausje. Echt een topgerecht. Ook de salade van het huis met kip en een vinaigrette met sesamzaadjes mag er wezen.
We maken natuurlijk nog een avondwandelingetje om alle calorieën nog een beetje te verbranden, voordat we het hotel opzoeken. Morgenochtend moeten we al om 5:00 uur bij de ferry zijn. Kort nachtje dus, zeker na de klim van vanochtend.
Reageer hier
